Week 3 in neutropenie… – Update Felix

Felix kreeg op 20 december een lumbale punctie en iets vroeger dan verwacht kelderden zijn bloedwaarden. Zo gingen we in de week tussen Kerstmis en Nieuwjaar van 2650 witte bloedcellen naar 1560 WBC en van 1190 neutrofielen naar… 390.
Hallo opnieuw, neutropenie!

We spendeerden de feestdagen in ‘beschermende isolatie’. Tijdens het seizoen van verkoudheden en griepen nemen we niet het kleinste risico. De deuren blijven dicht maar we maken onze lockdown zo gezellig als mogelijk. De nieuwjaarsbrieven (behalve de onze dan: hoogtepunt van de voorbije weken 🙂 ) wachten geduldig op betere tijden.

Wanneer er te weinig ‘neutrofiele granulocyten’ in het bloed zitten, zijn er te weinig soldaatjes om het lichaam te beschermen tegen infecties. In periodes van neutropenie is de weerstand van Felix zodanig laag dat hij heel vatbaar is voor ziektes. De grote vijanden: virale infecties, bacteriële infecties en schimmels.

Virale infecties (zoals de verkoudsheidsvirussen, griep e.d.) kunnen we vrij goed (letterlijk) buiten houden.
Tijdens neutropenie blijven we in ‘beschermende isolatie’. Dit betekent zo weinig als mogelijk directe ‘contacten’ zodat niets op Felix kan worden overgedragen. Ziektekiemen worden namelijk overgedragen door menselijk contact: via handen, speeksel…  (Voor eens en voor altijd: je krijgt dus geen verkoudheid door ‘de koude’ of door ‘nat haar’ 😉 )

Preventie is eenvoudig en redelijk waterdicht: Handen vaak en goed wassen, alcogel à volonté en een maskertje dragen als we dicht bij Felix zijn. Onze wekelijkse trip naar het ziekenhuis is hier de onvoorspelbare factor, omdat we dan in een oncontroleerbare omgeving zijn, tussen -jawel-… zieke mensen.

Bacteriële infecties ontstaan wanneer een bacterie het lichaam binnendringt of wanneer een bacterie die al in het lichaam leeft, begint te woekeren. Laat het nu net zijn dat ons lichaam in gezonde toestand (rustig) samenleeft met verschillende bacteriën… Ze leven in onze darmen, op onze huid, in onze mond en hebben allen nuttige taken te vervullen.

Wanneer Felix neutropeen is, kan hij deze bacteriën moeilijker in toom houden. Ze gaan wild, met alle gevolgen van dien. Vorig jaar -tijdens de intensieve fase van de behandeling- kampeerde een bacterie in Felix zijn milt. Die had het daar enorm naar zijn zin en Felix was niet sterk genoeg om ze zelf buiten te kuisen. Resultaat was een miltabces van 3cm doorsnede, later sepsis en een maandenlange behandeling met antibiotica. Het oogje van de naald.

Een wondje aan de vinger en je krijgt ‘binnendringers’. Bacteriën die onder normale omstandigheden onmiddellijk door het lichaam geliquideerd zouden worden, kunnen in periodes van verminderde weerstand onopgemerkt het lichaam koloniseren. Idem met schimmels, die ook van nature op onze huid leven, maar natuurlijk niet in onze longen en de rest van het lichaam moeten gaan wonen…

Bezorgdheid dus. De voorbije weken zakten zijn neutrofielen verder van 340 naar 184 en deze week zelfs naar 77.
Hij zit dus weer in de loopgraven, zonder munitie.

In principe waren Felix zijn witte bloedcellen deze week nog hoog genoeg om de chemo aan halve dosis verder te zetten, maar met het miltabcestrauma nog prominent in onze herinnering voelden we ons hier oncomfortabel bij.
De dokters beslisten een chemovrije week in te lassen. Op die manier kan Felix hematologisch recupereren. We hopen op betere waarden volgende week en zijn alert voor infecties.

Een lichtpuntje is dat de CRP-waarde (een proteïne in het bloed die infecties indiceert) zeer rustig is, wat inhoudt dat er momenteel niets aan het broeden is. Nog 5 dagen en we kunnen weer meten. Intussen hopen we op koortsloze dagen!

En Felix zelf? Vrolijk als altijd!

Hij gelukkig, wij gelukkig…