Terwijl het vorige week de beenmergpunctie was die onze nachtrust verstoorde, zijn het nu de 3 chemo’s van aankomende donderdag die op onze maag liggen.
Bijna een week ver in fase 2A en we verwachten nogal wat collateral damage de volgende weken.
Donderdag op het menu, naast de dagelijkse dosis cortisone:
Vincristine, dat hem eerder volledig immobiel maakte, aangevuld met doxorubicine, dat schade kan toebrengen aan de hartspier, gevolgd door de (hopelijk/vermoedelijk) laatste dosis asparaginase.
Deze laatste is voor mij het ‘vuilste beestje’. Bewaakte kuur, verpleegster naast het bed en risico op trombose of allergische reactie. Minuten die traag wegtikken terwijl we naar de monitor staren om te zien of er verandering komt in zijn parameters.
We stonden al voor hetere vuren maar ‘het niet weten wat er komt’ -de eeuwige onzekerheid vooraf- is vaak erger dan het moment zelf. Zo is kanker niet enkel een fysieke strijd voor degene die alles moet ondergaan, maar ook een mentale uitputtingsslag voor iedereen die van dicht of ver betrokken is.
Alleszins: Felix zelf is momenteel heel vrolijk en actief. Met zijn nieuwe korte haartjes zou je hem zelfs met moeite als ‘ziek kind’ uit een groep leeftijdsgenootjes halen.
Hij geniet van elk moment en dat is voor ons hét belangrijkste.
Hij geniet van elk moment en dat is voor ons hét belangrijkste.
#strijdvaardig
Team Neushoorn
