De regen valt met bakken uit de hemel en we ‘vieren’ opnieuw een jubileum. Vandaag is het 7 maand geleden dat we Felix ’s morgens afzetten bij de crèche en nog geen 24 uur later in het UZ in Gent te horen kregen dat onze zoon leukemie had. De aarde schoof weg van onder onze voeten. Het uur nul.
Rondom ons vertrekken mensen op vakantie. Een jaar geleden waren we ook nog gewone mensen. We werkten hard, gingen tussendoor op reis en maakten ons zorgen om 1001 (banale) dingen. Nu hebben we slechts 1 zorg, en lijkt ons leven in niets meer op het pre-kanker leven dat we hadden. We zijn blij dat we vandaag nog kunnen ‘vieren’, met drie, en genieten intens van de eenvoudigste dingen: knuffelen in het bed van mama en papa, verstoppertje spelen, vlinders kijken in de tuin…
We hebben zo’n mooi kind, in alle betekenissen van het woord. 
Eens we post-kanker zijn, trekken we alle registers open. Felix heeft al een lijstje van dingen die hij graag wil doen als hij genezen is. Sommige zo eenvoudig als ‘eens mogen neerliggen in bad’, ‘eendjes vissen op de kermis’ en ‘Billie (🐱) en Eddie (🐕) aaien’… We gaan alles doen en meer.
Team Neushoorn Forever. 
