Weinig nieuws, goed nieuws!
We vierden de vijfde verjaardag van Felix –god, hij wordt groot!– en elke dag nog beseffen we dat we ons gelukkig mogen prijzen hier vandaag met drie te zijn.
Felix verzamelt ervaringen. Wij verwennen hem een beetje en genieten als hij geniet.
Op reis gaan met het vliegtuig, zwemmen in een groot zwembad, spelen op het strand, kamperen, …
Er wordt hier wel wat afgevinkt tegenwoordig. 🙂
Op school lijkt Felix ook zijn draai gevonden te hebben.
Ook al zegt hij soms dat hij ‘zo graag altijd bij mama wil blijven‘ (dat zal geen jaren meer duren… 😉 ), toch vertelt hij steeds heel enthousiast over de juf en de vriendjes in de klas.
Hij is zot van de turnles en ook van wilde spelletjes op de speelplaats die blauwe plekken met zich meebrengen.
En die Pokémons overal in zijn buurt, die hebben de dino’s vervangen. 😉
Onlangs kreeg hij een ‘pluim’ van de juf omdat hij goed is in het opsporen van ruzies. (En overdragen, dus 🙂 ) Zo leert hij op school -met vallen en opstaan- sowieso wat wij hem thuis niet konden leren tijdens de behandeling: een plaatsje zoeken in een groep met leeftijdsgenoten.
We hebben alleszins een klein meneertje in huis met een stevig karakter. Een discussie gaat hij hier niet vaak uit de weg. Eten is dikwijls een strijd en ‘de hoek’ is hem niet vreemd.
Maar bovenal blijft hij onze lieve softie met een ongelofelijk groot hart (“ik ben droevig omdat er dieren uitgestorven zijn…”) en levensvreugde waar we allemaal nog iets van kunnen leren.
Binnenkort is het sportdag en gaat hij ook de eerste keer op schoolreis!
Weer enkele vinkjes op zijn lijst.
En van afvinken gesproken…
Van de meer dan 200 verkoudheidsvirussen die er zijn, kan Felix er intussen ook al wel een aantal van zijn lijstje schrappen…
De laatste weken loopt hij constant snotterend, niezend of hoestend rond.
Hij heeft dan ook ontdekt dat ‘verkoudheden écht niet leuk zijn‘ en verstaat nu goed waarom we hem er altijd tegen wilden en moesten beschermen. (Los van het feit dat infecties natuurlijk ook gewoon gevaarlijk voor hem konden zijn en de behandeling konden vertragen.)
Terwijl het bij de eerste koortsepisodes hier nog grote paniek was, beginnen we al goed te wennen aan een ‘ziek kind’.
Het leven van alledag en we moeten er gewoon even door. Felix is nog steeds gevoeliger voor infecties en dat zal mogelijks nog wel eventjes zo zijn.
Intussen blijven we tweewekelijks op controle gaan in het ziekenhuis in Zottegem en gaan we om de 6 weken bij onze oncoloog in het UZ in Gent. En elke keer dat alles ok is, zuchten we eens diep van contentement.
Ja, we gaan nog een beetje ‘trager’ mee met de stroom dan de rest van de wereld maar voor ons drie is dat ok, hoor.
We maken mooie herinneringen, genieten van het ‘normale’ leven en hebben sowieso wel nog wat in te halen. 😉
