Weinig nieuws is goed nieuws. Dag 442 al en normaal gezien – in een ideaal scenario- nét over de helft van de behandeling. En we mogen absoluut niet klagen: alles verloopt momenteel naar verwachting.
Een update van de voorbije weken.
Na de cortisoneweek volgde de laatste chemo via infuus van blok 2. Uit de bloedafname bleek dat de witte bloedcellen enorm gestegen waren. Ze stonden zo hoog (11.550) dat we instant ongerust werden en nog voor de dokters de kans hadden de waarden te bekijken al in hun kantoortje binnenvielen.
Bij de diagnose had Felix om en bij de 43.000 witte bloedcellen: een eerste indicatie dat er iets serieus mis was. Toen ging het om onvolgroeide witte bloedcellen (kankercellen), nu bleken alle witte bloedcellen gelukkig volgroeid te zijn en ging het om een extreem ‘cortisone-effect’. Maar ons hart stond toch even stil…
Voordeel van dit ‘cortisone-effect’ was dat Felix zijn bloed twee weken ‘heel sterk’ stond en Felix dus weinig vatbaar was voor infecties. En daar hebben we – nog steeds àltijd voorzichtig- van geprofiteerd. Carnaval, wandelingetjes, een play date met de nichtjes, een speel-bezoekje van zijn favoriete buurmeisje en sinds zeer lang ook een bezoekje aan mémé in het rusthuis, die hem al niet meer gezien had sinds de diagnose.
De bloedafname van de volgende week bracht andere resultaten. Geen slecht nieuws maar opnieuw een serieuze dip van de witte bloedcellen. Sneller dan verwacht zakte Felix spectaculair van 6763 neutrofielen naar lichte neutropenie (498 neutrofielen). Na twee weken was het cortisone-effect heel duidelijk uitgewerkt.
Deze week zaten we met 800 neutrofielen opnieuw ‘in the clear’ maar met de vele griepgevallen en de ijzige koude verkozen we vooral binnen te blijven en te cocoonen.
Vierentwintig weken na de start van de onderhoudsfase kunnen we trots en opgelucht zeggen dat Felix flinker en flinker zijn prikken ondergaat en al lang niet meer als een bezetene tekeer gaat als het kalinox-maskertje op zijn gezicht wordt gezet.
We zijn onze kinderarts en het pediatrisch team van ons regionaal ziekenhuis ongelofelijk dankbaar voor het geduld dat ze aan de dag legden om Felix op zijn gemak te stellen en voor de rustige, lieve manier waarop ze met hem omgaan. En of hij ontdooid is! De woensdagen dat we niet naar Gent gaan, hebben we met stip de gezelligste box op de spoedafdeling waar onze wekelijkse afspraak plaatsvindt.
De grootste babbelaar is Felix die zelfs de grootste moeite heeft een half minuutje te zwijgen terwijl de dokter met de stethoscoop naar hart en longen luistert. Wat een wereld van verschil…
Deze week volgt al de derde 10-wekelijkse ruggenprik en uit ervaring weten we dat Felix zijn bloedwaarden daarna een stevige duik kunnen nemen.
Alleszins, week 4 van blok 3: check! En wat morgen komt dat zien we wel!
P.S. Nog 6 dozen kokosrotsjes te koop ten voordele van het Kinderkankerfonds. Wie er nog zou willen kopen, best niet te lang wachten! We verzenden de laatste dozen nog steeds gratis.
Daarna gaan de kokosrotsjes -net zoals de wafeltjes- in winterslaap.
